ATÖLYEMİN PERDELERİ....

Daha bekarken aldığım dikiş makinamı, evlendikten sonra da annem kullansın diye onda bıraktım. Ama Anneciğim, artık eskisi kadar sağlıklı olmadığından dolayı uzun zamandan beri makinayı kullanmıyordu. Bu yaz da bana gelen bir dikiş sevdasıyla, Annemden makinamı bir hevesle aldım ve bakımını yaptırdım. Fakat tatildi, falandı, filandı derken bir türlü zaman bulupta birşeyler dikmeye oturamadım. Şimdi bu satırları okuyanlar sanacaklar ki, ben eskiden beri sanki hep dikiş dikerim. İnanmayacaksınız belki ama, vallahi billahi hayatımda hiç makinaya oturupta birşeyler dikmedim ben. Sadece annem birşeyler dikerken ona yardımcı olduğumda gördüklerim neyse o kadardır bildiğim. İğnesi kırılsa onu bile değiştirmeyi bilmem. (Baktım kullanma kılavuzunda anlatmışlar) Ama büyük bir azimle tam tamına 48 saatte aşağıdaki perdeleri atölyem (mutfak) için kendim diktim arkadaşlar. Hatta kendi kendime dedim ki, Nurdan hazır hızını alamamışken kalan kumaşı da değerlendir bari. Fiskosa, mini fırına, tost makinasına ve masanın üstünede örtüler diktim, hem de kenarları püsküllü. Acemi şansı ya, kumaş ve püskül bitene kadar devam. Sonuç; dikiş dikmekten oldukça zevk aldım doğrusu, kendimi sıkmaktan sırtım tutulmasaydı herhalde daha da zevkli olacaktı diye düşünüyorum. Sevgilerimle. NURDAN